In de Categorie Schandalige Vrouwen op Vrijdag konden we eerder al lezen hoe Carina Dusseldorp zichzelf heeft bevrijd van ´always being the good girl´ en is begonnen aan haar reis zonder bestemming. Zij leeft haar leven op haar voorwaarden en werkt nu als coach, omdat zij aan alles voelde dat zij hierin iets te doen heeft.
Onlangs besloot Carina rigoureus een maand lang offline te gaan en geen enkele social media te gebruiken. Hoe zij tot deze keuze kwam en, belangrijker nog, wat deze maand haar heeft opgeleverd? Je leest het in haar blog hieronder.
Ben ik wel zichtbaar genoeg?
Sinds ik gestart ben als coach en social media ook business wise inzet, voel ik best een druk om actief en zichtbaar te zijn. Het is heel fijn om een platform te hebben waar je zowel je stem kunt laten horen als connecten met anderen. Ik vind het super leuk om stories te maken en word ook heel vaak geïnspireerd door content van anderen.
Tegelijkertijd vind ik het ook onwijs belangrijk dat volgers mijn authentieke ik zien en niet een gepolijst image dat bijdraagt aan het perfecte Instagram plaatje. Dat vind ik heel eerlijk best een struggle, want je hoeft je homepage paar te openen en de perfecte feed vliegt je om de oren. Daar ben ik net zo gevoelig voor als jij, ik wind er geen doekjes om. Mijn hoofd maakt soms overuren met verhalen als: “moet ik niet meer posten?”, “ik ben niet zichtbaar genoeg”, “je feed is niet echt Insta-waardig” en nog wel wat andere “moetjes”.
Een maand geen social media
Het is zo verleidelijk om jezelf continu te vergelijken met anderen. Dat geldt in real life, maar dus ook on ‘the Gram’. Ik merkte dit zo sterk aanwezig bij mezelf en ook hoe verslavend social media eigenlijk werkte, dat ik besloot een maand geen social te gebruiken. In eerste instantie kwamen ook hier de stemmetjes in mijn hoofd opzetten over waarom dat echt nergens op sloeg en dikke ‘bullshit’ was om te doen. Dat was work wise natuurlijk niet echt slim en zou ik dan niet teveel missen?
Dat is work-wise natuurlijk niet echt slim en zou ik dan niet teveel missen?
Gelukkig weet ik dat ik niemands toestemming nodig had om het te doen, maar misschien zocht ik die onbewust wel. Alsof ik het dan wel “mocht” doen. Bizar eigenlijk he, hoe dat werkt.
De ongeschreven regels van social media land
Ergens werd ik dus toch beïnvloed door de ongeschreven regels van social media land. De “hoe-het hoorts” die we onbewust toch nastreven. En alhoewel ik juist op mijn account echte verhalen deel en hoop anderen te inspireren, doe ik in the end ook gewoon mee aan het in stand houden van de “regels”. Want we zien nou eenmaal graag mooie foto’s met mooie filters. Daar is ook helemaal niks mis mee. De valkuil zit hem vooral in het denken dat Instagram real life is. En je vervolgens slecht te voelen omdat jij niet zo’n perfect leuk leven hebt als degene die je volgt.
Inzichten en learnings
Anyway, ik ging de hele maand november dus offline en op moment van schrijven “mag” ik officieel mijn Insta weer openen. Gek genoeg voel ik geen directe urge om mijn feed te checken of om weer te posten. Ongetwijfeld komt die vanzelf als ik weer actief word.
Ik ben me deze maand in ieder geval nog bewuster geworden van mijn social gedrag en wil de volgende inzichten graag met je delen:
- Instagram is zo verslavend en ik raakte soms in een soort trance na een half uur scrollen of stories kijken dat ik helemaal vergat wat ik wilde doen (iemand opzoeken/reageren op comments)
- Social (en vooral Insta) zat zo in m’n systeem en ik merkte dat ik vooral wilde checken als ik me verveelde of onrustig was. Het vulde een leegte op.
- Ik vind het een enorme uitdaging om niet ten prooi te vallen aan de instant dopamine shots die likes, reacties en DM’s je geven. Plus de druk om überhaupt overal op te reageren.
- Ik miste social vooral als ik iets wilde delen met anderen of zin had om te connecten of inspiratie op te doen. Ook als ik me soms eenzaam voelde.
- Ik vond het stiekem ook wel lekker rustig om niet continu op de hoogte te zijn van wat iedereen doet of beleeft. Is ook echt niet zo belangrijk. Plus wat heb ik nou echt gemist?
- Ik heb nog meer reflectie momentjes gehad en kon niks meer verdoven met social media. Dus werd me vooral bewust van wanneer ik dat dus wel deed.
Social media is niet de vijand
De conclusie is dat social media niet de vijand is en ook zeker niet zwart-wit. Ik vind social super als platform om zichtbaar te zijn, voor inspiratie en om te connecten. Ik heb er zulke leuke, lieve en like-minded mensen ontmoet, waaronder Monique van Schandalige Vrouwen. Dus nee, ik blijf niet offline forever.
Wat ik wel ga doen is nog meer mijn eigen regels volgen rondom social en vooral mijn eigen waardes voorop stellen in plaats van de ongeschreven regels die we met z’n allen hooghouden. En af en toe een detox op z’n tijd kan geen kwaad.
Benieuwd naar Carina en haar werk als coach? neem een kijkje op haar website!
Confidence Coach (carinadusseldorp.com)
