Two weeks down, one to go!
Twee weken geleden zette Sinterklaas weer voet aan land op de Dieuwertje Blokkade (geniaal natuurlijk) en dat betekent dat het over 1 week pakjesavond is en we de beste man weer kunnen uitzwaaien. En heel eerlijk? Dat vind ik helemaal prima! Sterker nog, ik vraag me steeds vaker af, wie in godsnaam heeft bedacht dat de aanloop naar Sinterklaas zijn verjaardag 4 weken in beslag moet nemen. Het Sinterklaasfeest is geweldig en echt een hoogtepunt in het jaar, maar eenmaal middenin deze doldwaze periode ontkom ik vaak niet aan jaarlijks terugkomende ergernissen en verlang ik naar zijn vertrek. Herken jij ze? Of kan het Sinterklaasfeest voor jou niet lang genoeg duren?
I love Sinterklaas
Ik vind het Sinterklaasfeest fantastisch. Vroeger als kind ging ik er helemaal in op. Niets of niemand weerhield mij ervan in de beste man en alle geheimzinnigheid te blijven geloven. Toen mijn moeder toch echt genoodzaakt was om mij deelgenoot te maken van het grote mensen geheim, was ik dan ook totaal onthutst, heel boos en vooral enorm teleurgesteld.
In de jaren die volgde verdween Sinterklaas steeds meer naar de achtergrond. Een gezellige periode aan het einde van het jaar, met veel lekkers, hier en daar wat lootjes trekken en smerige surprises maken.
Sinds ik kinderen heb zit ik er weer volledig in! En hoe schattig en aandoenlijk is het om te zien hoe zij nu vol overgave meegaan in het verhaal. Mijn jongste maakt aan de lopende band tekeningen voor Sint en is in charge als het gaat om de schoenen zetten. Alles volgens een vast ritueel en denk maar niet dat je je snor kunt drukken. De hele familie is present, ieder brengt een liedje in en pas na de toegift is de ceremonie voorbij.
Of mijn oudste. Dit jaar is hij voor het eerst op de hoogte van het grote mensen geheim (en daar is hij uiteraard heel trots op.) Laatst dirigeerde hij mij naar de gang (want kleine broer mag niets horen) en vertrouwde me daar toe dat het Sinterklaasfeest toch wel echt leuker is als je er nog in gelooft. Ach..
Het is gewoon keihard werken
Maar na twee weken dag in dag uit Sinterklaas, begint mijn enthousiasme vaak scheurtjes op te lopen. De grootste lol is er inmiddels wel vanaf en dan is het gewoon keihard werken tot aan de beste man zijn verjaardag én vertrek. Stuiterballen van kinderen, (uit)slapen ho maar en een huis vol prullaria.
Met nog een week te gaan poppen bij bij vaak onderstaande ergernissen op.
1.Wortels, wortels en nog meer wortels
Wanneer de schoen gezet mag worden, moet dit natuurlijk goed gebeuren. En nee, het paard kan nooit worden overgeslagen. Dat betekent wortels, veel wortels. Van de koelkast, in de schoen en net zo hard weer terug. Je begrijpt wat er veel op het menu staat deze periode.
2. Nee, je mag nog niet gaan kijken of er iets in je schoen zit
Niets spannender natuurlijk dat dat er ‘s nachts iets in je schoen wordt gedaan door pieten en/of Sinterklaas. En de eerste twee keer vind ik het ook echt aandoenlijk dat mijn jongste rond 5 uur naast mijn bed staat met de vraag of Sinterklaas al zou zijn geweest en of hij even mag gaan kijken beneden. Ondanks dat hij daarna wel weer in zijn bedje kruipt, komt er van slapen niet heel veel meer terecht. Dus voor mij ook mij niet. Had ik al gezegd dat ik uitkijk naar het vertrek van Sinterklaas en dus ook naar het terugkeren van mijn nachtrust?
3. Getver! De schoenen
Na een lange dag, sleep je jezelf van de bank om je bed in te duiken. Oh wat ga je lekker slapen. Je bent bijna bij de trap, wanneer je in je ooghoek een rijtje schoenen ziet staan, inclusief bakje water en (uiteraard) wortels…… Getver! Waarom heb ik dit niet meteen gedaan zodra de kinderen op bed lagen? Het risico dat je het morgenochtend wel even regelt voordat de kinderen wakker zijn, kun je niet nemen (zie punt 2). En dus sta je daar, heel enthousiast, ‘s avonds laat nog snel een paar cadeaus in te pakken, pepernoten te strooien, bakjes water te legen en wortels te verstoppen.
4. Shit! De schoenen!
Het is nog heel vroeg (zie punt 2) als je de eerste kindervoetjes al weer hoort trippelen. Aahhgg niet alweer, denk je nog even. En net voordat je je weer wilt omdraaien om het hele gebeuren te negeren, realiseer je je dat er (nog) niets in de schoenen zit! Eenmaal beneden tref een je kleuter met een trillipje aan, want heeft Sinterklaas hem nu echt vergeten? Gelukkig biedt een ´van leugens aan elkaar hangend feest´ ook veel mogelijkheden en kun je tijdens schooltijd mooi een brief uit naam van Sinterklaas schrijven met daarin zijn reden voor afwezigheid vannacht, inclusief duizendmaal excuses natuurlijk.
5. Pepernoten, prullaria en tekeningen
Na twee weken Sinterklaas wordt ik gek van de alle zooi in huis. Zakken met bewaarde pepernoten, halve chocoladesinten, tekeningen, pietenpakken, knutsels, frutsels, schoenen, wortels… Op de een of andere manier hoopt het zich allemaal op. Eerlijk toegeven, opruimen is niet mijn sterkste kant, en na verloop van tijd wanneer dit allemaal in willekeurige volgorde in mijn huis rouleert, word ik er toch een partij onrustig van!
Met nog een week te gaan verlang ik naar rust, reinheid en regelmaat! Ha, wie had dat ooit gedacht!
En jij? Heb jij ergernissen en/of stress tijdens Sinterklaas? Of kun je er geen genoeg van krijgen?
