Zo sluit je vrede met je innerlijke criticus

De afgelopen dagen was ik enorm onrustig en onzeker.  Volgende week gaan we live met www.schandaligevrouwen.nl. Heel spannend en voor mij echt een punt waar ik hard naartoe heb gewerkt, maar juist ook ‘het startpunt’ voor wat ik allemaal nog meer de wereld in wil brengen met Schandalige Vrouwen.

Maar in plaats van vol goede moed aan de slag, was ik vooral bezig met wat er allemaal niet goed kon gaan. Is de site wel goed en mooi genoeg? Wat zullen ze er van vinden? Wie zit er eigenlijk op mij te wachten? Er zijn al zoveel mooie, krachtige vrouwen, met prachtige accounts en websites, trainingen, webshops en een trouwe schare fans. Daar ben ik nog lang niet en ga ik er ooit wel komen?

De moed zakte me in de schoenen en het liefst had ik er de brui aan gegeven. Dikke doei, schandalige vrouwen. Het was leuk, maar ik ga wel weer solliciteren naar een ‘serieuze’ baan zoals ik ooit had. Makkelijk, veilig en we kunnen weer rustig slapen.

Tot ik mij realiseerde wat er nu eigenlijk precies gaande was. Of beter gezegd, wie ik op bezoek had.

My Inner-Fuck- You-Upper, ofwel mijn innerlijke criticus.

By Bye “Inner Fuck-You-Upper”

Mijn innerlijke criticus komt, zo weet ik inmiddels (The Artist’s Way, Julia Cameron), altijd langs op momenten waarin ik mij onzeker voel, kwetsbaar ben, omdat ik een sprong in het diepe ga wagen, of in ieder geval iets ga ondernemen buiten mijn comfortzone.

Inmiddels weet ik ook dat wanneer ik aan hem (het is een man uiteraard ?) toegeef, ik al heel snel baal van de gemiste kans én van mijzelf. Want jeetje durfde je het nu weer niet aan?! En dat is vervolgens weer voer voor mijn innerlijke criticus om nog eens terug te komen.

Maar niet deze keer! Toen ik mijn innerlijke criticus betrapte op zijn aanwezigheid, was ie eigenlijk heel snel verdwenen, de held.

En dus heb ik niet gesolliciteerd en lanceren we 2 september  www.schandaligevrouwen.nl

Heb jij ook een innerlijke criticus? En hoeveel ruimte krijgt ie bij jou?