How old would you be if you didn’t know how old you are?
Deze quote van Satchel Paige hangt bij mij thuis op het toilet. Al jaren. Ik vind het een mooie quote, die voor mij betekent dat we ons niet moeten laten leiden door leeftijd en meningen over welk gedrag er bij die leeftijd hoort. Leef je leven hoe jij dat wilt.
Hoe oud ik zou zijn als ik niet zou weten hoe oud ik zou zijn? Goeie vraag. In ieder geval geen 39 jaar en 50 weken…..
Ik weet dus heel goed hoe oud ik ben op dit moment. Wanneer ik in mijn agenda kijk, schrik ik er bijna van hoe snel mijn verjaardag dichterbij komt.
Een vrouw van middelbare leeftijd
Veertig, veer-tig, véértig jaar. Het nieuwe dertig, of zelfs 20?, 18 jaar met 22 jaar ervaring, forty and fabulous, zomaar een getalletje, dertig-tien, 40 lentes jong.
Geef er een naam aan, maar over iets meer dan twee weken ben ik dus kennelijk een vrouw van ‘middelbare’ leeftijd?
Begrijp me niet verkeerd. Niets ten nadele van vrouwen van middelbare leeftijd, maar het klínkt me gewoon ontzettend oud in de oren.
I am ready!
Vind ik het een ‘dingetje’ om veertig te worden? Ik denk het niet, los van het feit dat ik het oud vind klinken dan. En als ik er langer over na denk (En dat doe ik regelmatig de laatste tijd), heb ik er eigenlijk gewoon zin in! Ik bedoel, “het leven begint bij veertig” en nooit eerder was ik zo klaar om te beginnen als nu!
Ja, de zwaartekracht heeft definitief zijn intrede gedaan. Rimpels are here to stay, aangesproken worden met u/mevrouw is eerder regel dan uitzondering en meer en ik kom er steeds vaker achter dat ik echt een andere taal spreek dan de ‘jeugd van tegenwoordig’.
Daar tegenover staat echter dat ik beter in mijn vel zit dan ooit. Dat ik mijzelf mooier en leuker vind dan ooit. Dat die belachelijke onzekerheid in rap tempo afneemt. Ik echt weet wie mijn vrienden zijn, wie niet (meer) en ik mij steeds minder druk maak wat andere daar misschien wel niet van vinden.
Mijlpaal
Ondanks dat ik moet wennen aan mijn naderende 40 jaar, vind ik het een mijlpaal! Een moment om stil te staan bij alles wat ik tot nu toe heb meegemaakt, maar nog veel meer een moment om naar te toekomst te kijken en te leven hoe ik dat wil.
