Ongrijpbaar, maar van enorme invloed op het gedrag van een groep. Elke groep (lees; werk, familie, de maatschappij) heeft zo zijn eigen ongeschreven regels.
Soepeltjes met elkaar omgaan
Zijn ze slecht? Zeker niet! Sterker nog, ongeschreven regels (fatsoensnormen), zijn in veel gevallen zeer gewenst. Ze staan voor wat we in uiteenlopende situaties ‘normaal’ vinden. Geven ons houvast wat we van elkaar kunnen verwachten en zorgen ervoor dat we een beetje soepeltjes met elkaar omgaan. Opstaan voor ouderen, eten met je mond dicht en af en toe koffie halen voor collega’s.
We willen er allemaal bij horen
Er zijn echter ongeschreven regels die he-le-maal niet bijdragen aan een soepele omgang met elkaar. Opgelegd vanuit de groep waar we heel graag bij willen horen (ja, we willen állemaal bij een groep horen). Of opgelegd door niemand minder dan.. onszelf. Regels die je vertellen wat je MOET en wat je vooral NIET MAG.
Stijf van de ongeschreven regels
Hoe ouder je wordt, hoe meer regels. Logisch, je bevindt je in steeds meer ‘groepjes’. Het moederschap is (voor mij) wel echt een toppunt. Mijn hemel, wat een shitload aan ongeschreven regels komt er dan in één keer op je bord. En het stopt ook niet meer. Wel of geen borstvoeding, slaapjes, kinderfeestjes, traktaties, hoe gedraag je je op het schoolplein, wat draag je überhaupt, op jouw leeftijd (pardon?), als moeder, als vrouw. Alles staat stijf van de ongeschreven regels.
Zelf nadenken is niet nodig, volg het pad van ongeschreven regels en je past perfect in jouw groep. Veilig en vooral heel erg hoe het hoort.
Ik ga niet klakkeloos mee in ongeschreven regels
Ik krijg er jeuk van. Ik houd me aan regels, maar ga niet klakkeloos mee als ze ongeschreven zijn. Van wie moet dit? Want? Doe ik er iemand kwaad mee als ik het niet doe? Niet? Die regel is dus niet voor mij. Dan hoor ik maar niet bij het groepje, maar wel geheel vrij om het op mijn manier te doen. Dat is mijn ongeschreven regel!
Welke ongeschreven regels mogen van jou verdwijnen?
