De afgelopen 16 jaar heb ik geleerd dat vrouwelijkheid niet in 2 tieten en een kont zit! Dat kwetsbaarheid mijn super kracht is. Ik ben Boukje van de Ven, 47 jaar en op 31 jarige leeftijd kreeg ik het nieuws dat ik borstkanker had.
De knop vinden
Samen met dit nieuws, kreeg ik te horen dat ik mijn borst ging verliezen, kaal zou worden, mijn gezichtsuitdrukking zou verliezen en er een mogelijkheid zou zijn op botontkalking. Toen we, totaal overdonderd het ziekenhuis wilde verlaten, zei de mammacareverpleegkundige tegen mij: “De volgende keer als ik je zie, hoop ik te kunnen zien of jij de knop hebt gevonden.”
Op z’n Boukje’s
Dat knopje waar zij het over had vond ik een week later boven op de heuvel in Malmedy, België. Dat knopje, daar kon ik aan draaien. Samen met mijn levenslust heeft dát ervoor gezorgd dat ik dit hele proces op z’n Boukje’s heb aangepakt. Samen met mijn dierbare om mij heen. Dat knopje vertelde mij dat ik geen spijt moest hebben en op zoek mocht gaan naar mooie momenten in mijn dag. De cadeautjes in mijn dag. Iedere dag is een feestje en het is geen regen maar confetti.
Geen reconstructie
Toen ik hoorde dat ik borstkanker had voelde ik al gelijk dat ik geen reconstructie wilde. Mijn borst was ziek en hoorde niet meer bij mij. Met alles wat ik daarna heb meegemaakt, heb ik iets gedaan. Bewust foto’s gemaakt vlak voor mijn operatie én direct erna. Als ik terugkijk op mezelf voor het verliezen van mijn borst, denk ik: “Hoezo vond ik mijzelf toen geen mooie vrouw?”. Nu weet ik beter en ik heb mij nog nooit zo vrouwelijk gevoeld als na het verliezen van mijn borst. Het gevoel van vrouwelijk ‘voelen’ en ‘zijn’ is puur. Het komt van mijn diepste kwetsbare zijn. Ik ben niet mijn vrouwelijkheid verloren. Sterker nog, ik ben alleen mijn borst verloren en ik kreeg er een plakkipfilet van ruim een kilo en mijn gevoel van vrouw-zijn voor terug. Heel bewust liet ik iedereen zien hoe het hebben van één borst eruit zag. Natuurlijk deed ik dit ook vooral voor mijn eigen acceptatie. Het heeft ervoor gezorgd dat ik mij tot op de dag van vandaag een hele mooie vrouw vind in mijn hele zijn.
Ik heb mij nog nooit zo vrouwelijk gevoeld als na het verliezen van mijn borst
Onze vrouwelijkheid met kracht en liefde dragen
Daarnaast heeft mijn borstkanker mij ook nog een passie voor het fietsen gegeven. Hele verhalen kan ik hier over vertellen. Zo heeft het fietsen mij nog meer geleerd over wie ik ben. En dat ik mijn verhaal graag wil delen met andere. Ter inspiratie, herkenning, om andere vrouwen aan te moedigen ook hun verhaal te delen en zo laten zien dat je er nooit alleen voor staat. Dit doe ik op het podium, in kleinere groepen en online. Jammer genoeg voel ik nog steeds dat er nog steeds taboe zit op borstkanker en ook op hoe wij vrouwen ons mogen voelen of hoe we eruit zien. Daar wil ik het over hebben. Wij moeten en ik zeg echt ‘moeten’ trots zijn op wie we zijn als mens en onze vrouwelijkheid met kracht en liefde dragen.
Dank je wel Boukje!
Wil je meer weten over Boukje en haar verhaal? Volg haar op Instagram, Facebook en LinkedIn
