Talent
Eunice Kathleen Waymon, kwam uit een gezin met 8 kinderen en leerde zingen en piano spelen in de plaatselijke kerk.
Ze heeft talent en geeft op jonge leeftijd al pianoconcerten. Haar ouders kijken toe vanaf de achterbankjes in de kerk, vooraan zitten mogen ze niet.
Racisme
Toen ze zeventien was, vertrok Simone naar Philadelphia. Daar solliciteerde ze bij het Curtis Institute of Music, waar ze werd afgewezen. Volgens Simone was de reden haar huidskleur en haar frustratie over het racistische systeem groeit. Ze vertrekt naar Atlantic City om te werken in een nachtclub en neemt aldaar haar artiesten naam Nina Simone aan.
Nina Simone, inmiddels getrouwd en moeder van een dochtertje, beleeft haar muzikale hoogtijdagen tijdens de roerige jaren zestig van de Amerikaanse Burgerrechtenbeweging. Ze treedt op in Hugh Hefner’s tv-show, ze speelt jazz, folk en klassiek in chique witte New Yorkse clubs, en tegelijkertijd is ze is bevriend met Malcolm X, Muhammad Ali, Martin Luther King Jr. en schrijver James Baldwin. Heel anders dan de meeste Motown-artiesten, die zich distantiëren van de beweging.
Boycot
Met het nummer Mississippi Goddamn geeft ze woorden aan haar gevoelens. De muziekindustrie zit niet te wachten op een mondige vrouw van kleur en het nummer wordt geboycot in verschillende zuidelijke staten.
Simone is niet van plan zich te conformeren aan enig superioriteit denken. Ze gebruikt haar unieke positie -in het hart van de beweging en geliefd als muzikant- juist om meer misstanden aan te kaarten. Ze verwerft een plek in de muziekgeschiedenis die niet meer uit te wissen is.
Slechte mentale gesteldheid
Het gaat slechter met de mentale gesteldheid van Nina Simone. Ze is verward, instabiel en bipolair. Ze laat alles achter en verblijft in Londen, Zwitserland, Nederland, Liberia en Barbados. Ze mag de Verenigde Staten en ze jaagt haar dochter weg. Uiteindelijk vlucht ze naar Parijs waar zij uiteindelijk overlijd aan de gevolgen van borstkanker.
Nina Simone stond heel haar leven in de ring, lijnrecht tegenover het racistische systeem, de muziekindustrie en zichzelf, om uiteindelijk een van de meest iconische artiesten van de twintigste eeuw te worden.
Dank je wel Nina Simone
