Marijn Niemeijer, Wat niemand ziet

Overleven dankzij verbeeldingskracht

Schandalige vrouw in de literatuur

‘Is alles goed thuis?… Het spijt me. Ik dacht gewoon, omdat je de al twee weken dezelfde broek aanhebt… Nou ja’. Ik kijk naar mijn broek en zie het nu ook. … Stom! Meteen besluit ik dat ik nóg beter moet opletten. Alleen als ik niet opval, kan ik mijn gang gaan.

Ros is een jong meisje. Een sterk, creatief, jong meisje, mét verbeeldingskracht en dat helpt haar overleven. Want van haar ouders kan ze helaas weinig liefde en steun verwachten.


 

Als moeder van twee dochters (en voorheen als docent Nederlands), lees ik met enige regelmaat boeken voor jongeren. En daar zitten pareltjes tussen! Zo las ik enkele jaren geleden ‘Wat niemand ziet’ van Marijn Niemeijer. Het verhaal van Ros(witha). De vader en moeder van Ros zijn dood, dat wordt op de eerste pagina al duidelijk. Maar daar praat en denkt Ros liever niet over, sowieso denkt ze niet graag aan ‘thuis’. Wat niemand ziet is een ontroerend verhaal over huiselijk geweld, verslavingen, verwaarlozing, maar vooral over een moedig, creatief meisje.

Vlinders van zilverpapier

Ros maakt afvaltuintjes en woordendoosjes. Voor de nietsvermoedende voorbijganger zijn deze onzichtbaar en betekenisloos. Maar eigenlijk zijn ze goud waard… En opeens ziet iemand dat. En daarmee ziet iemand Ros. Deze vriend ziet haar diertjes van kastanjes en ijzerdraad, haar vlinders van zilverpapier en leest haar woorden van verdriet, angst en hoop. In ‘Wat niemand ziet’ gaat Ros op zoek naar haar vriend. Want zij heeft hem nodig en – wat blijkt – hij haar ook.

Dat Ros, toen haar ouders nog leefden, geen ‘warm thuis’ had, wordt duidelijk door de woorden die zij in doosjes bewaart. Woorden die de lezer door merg en been gaan.

 

Ma:

Als ik win wordt alles weer goed

Als ik win kan ik een schooltas voor je kopen

Als ik win krijg je een hondje

Als ik win laat ik me meteen scheiden van je vader

 

Pa:

Die kankerhoer (ma)

Klootzakken (mensen die hem geen geld willen lenen)

Laat me met rust (als hij drinkt)

Niemand vertelt me in m’n eigen huis… (als iemand iets wil zeggen)

Dat mongolenkind (ik)

 

Ros schept haar eigen werkelijkheid en ontvlucht daarmee een thuissituatie vol drankmisbruik, huiselijk geweld en verslavingen. Het verhaal én Ros zijn fragiel, kwetsbaar én krachtig tegelijk. Met pijn in het hart lees je met een lach op het gezicht over de verbeeldingskracht van Ros. Een jong meisje met een sterk brein, levendige fantasie en overlevingsdrang.

Krachtig tegen wil en dank

Soms worden vrouwen krachtig tegen wil en dank. Helaas staat het verhaal van Ros symbool voor het verhaal van (te) veel kinderen zonder warm thuis.

Wat niemand ziet is geschreven voor kinderen tussen 10 en 12 jaar. Zelf heb ik het ook in een adem uitgelezen. Het boek biedt een prachtige aanleiding om eens met je zoon, of dochter over deze maatschappelijke thema’s in gesprek te gaan.

Marijn Niemeijer, Wat niemand ziet

Saskia Heuckelbach

Saskia Heuckelbach is zelfstandige. Zij werkt als coach, adviseur, trainer in het onderwijs. Regelmatig zal zij een schandalige vrouw uit de literatuur uitlichten voor Schandalige Vrouwen.

Vorig bericht
Wil je gelijk of gelukkig zijn?
Volgend bericht
Marie Curie: het toonbeeld van emancipatie

Lees meer schandalige blogs

1 reactie. Reactie plaatsen

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Fill out this field
Fill out this field
Geef een geldig e-mailadres op.
Je moet de voorwaarden accepteren voordat je het bericht kunt verzenden.

Menu